Dział nauki zajmujący się ludzkimi emocjami, sposobami na radzenie sobie ze stresem, trudnymi sytuacjami, wyrażaniem uczuć i konkretnymi zachowaniami w różnych sytuacjach. Porady psychologiczne każdego dnia pomagają ludziom w życiu.
Niekiedy w stresujących sytuacjach towarzyszą nam nerwy i negatywne emocje. Wybuchy złości, gniew, krzyk to tylko kilka przykładów na to, do czego zdolny bywa człowiek w kryzysowych sytuacjach. Dobrze jest, jeżeli uczymy się opanowywać to morze frustracji i niepotrzebnego zirytowania. Przedstawiamy Wam jak radzić sobie z emocjami i nie dostać przy tym białej gorączki.
Jesień jest porą roku najmniej lubianą. Denerwuje nas to, że z pięknego, słonecznego lata tak szybko robi się chłodna i deszczowa jesień. Wielu z nas traci w tym czasie wigor i energię do działania. Stany depresyjne towarzyszą nam niemal że przez cały okres trwania tej pory roku.
Słońce, plaża i szum morza… a może góry, natura i kilkudniowe oderwanie się od zabieganej codzienności? Ach, chciałoby się wyjechać na wakacje! Dlaczego więc nie? Niezależnie od tego, czy nasz urlop za pasem, czy jednak będziemy musieli na niego jeszcze chwilę poczekać – już teraz warto z wyprzedzeniem rozpocząć planowanie, by po powrocie do pracy być w pełni wypoczętym, radosnym i pełnym energii. Oto kilka przydatnych wskazówek, które nam w tym pomogą.
Czasami masz dość wszystkiego, jesteś sfrustrowana i pozbawiona energii. Myślisz, że świat jest Twoim wrogiem i nie spotka Cię już nic dobrego. Może warto zmienić nastawienie? Oto kilka czynników, które mogą nie tylko wywołać u Ciebie stany depresyjne ale i je pogłębić! Wystrzegaj się tego!
Czasami same jesteśmy sobie winne. Na siłę wmawiamy sobie rzeczy, których nie ma. Podobnie jest także z jesienną depresją. Wiele z nas wymyśla niestworzone problemy i popada ze skrajności w skrajność. Oto kilka czynników, które warto wyeliminować ze swojego życia zanim naprawdę popadniesz w jesienną depresję!
Letni spacer przy zagrodzie żubrów. Podchodzimy do barierki, bliżej ludzi. Chłopiec, na oko pięcioletni, stojący zaraz przy mnie spluwa pod siebie. Ojciec nie reaguje i za chwilę robi to samo, tyle że jego ślina leci metr dalej. Obrzydzenie bierze?