☰
KobiecePorady.pl
✕
Kultura

„Czas pokaże” – Anna Ficner-Ogonowska

Dziś recenzja książki Anny Ficner-Ogonowskiej pod tytułem „Czas pokaże”. Ta książka to taki trochę wyjątek w mojej biblioteczce. Z reguły nie przepadam za polską literaturą, ponieważ nie pozwala mi się oderwać do rzeczywistości. Polskie nazwy i realia tak bardzo mi przypominają o codzienności, że z reguły nie pozwalają mi z reguły się zrelaksować i rozerwać. W literaturze zazwyczaj szukam czegoś, co mnie oderwie od szarej codzienności.

Ta książka przez długi czas przyciągała mnie w jakiś tajemniczy sposób. Widziałam ją często na wystawach w księgarniach i nie mogłam się jej oprzeć. Gdy tylko pojawiła się promocja na ebooki, postanowiłam ją kupić i przeczytać.

Miss Katherine - blog lifestylow -
„Czas pokaże” – Anna Ficner-Ogonowska (wyd. Znak)

Autorka opisuje historię dwudziestotrzyletniej Julki, która jest studentką psychologii. Dziewczyna nie ma lekkiego życia. Wiecznie niedoceniana przez mamę i ciotkę Klarę stara się zmierzyć z przeciwnościami losu i przy okazji udowodnić wszystkim ile jest warta.

Na uczelni poznała Nelę, która jest prymuską na roku i do tego bardzo miłą, uczynną dziewczyną. Ta znajomość wychodzi Juli na dobre. Dzięki namowom Neli pracuje dorywczo i udziela się w wolontariacie na dziecięcym oddziale onkologii.

W domu wszystko musi być podporządkowane zasadom mamy Julii, co nie jest łatwe do zaakceptowania i wykonania. Mimo to bohaterka stara się być dobrą córką. Wiele z jej myśli pozostaje niewypowiedziane, by nie wszczynać awantury. Takie podejście do życia nie jest dla niej korzystne. Próbuje uszczęśliwić wszystkich, tylko nie siebie samą. Ciotka Klara ma bardzo cięty język i nikomu nie daruje. Do tego jest wiecznie niezadowolona. Jedyną bratnią duszą jest Ciotka Marianna, w której Julka zawsze ma oparcie.

Życie Juli jest dość rytmiczne i monotonne do czasu, gdy odkrywa, że się zakochała. I to, w kim? Takiej miłości się nie spodziewała. Nie jest ona łatwa. Julia musi sobie poradzić z przeszkodami i podjąć ważne, życiowe decyzje. Musi też zmienić samą siebie. Ale czy jej decyzje okażą się właściwe? Czy sobie poradzi? Czy będzie szczęśliwa w takim związku? Wszystko CZAS POKAŻE…

Czytałam tę książkę długo. Nawet bardzo długo, jak na mnie. Początkowo akcja toczyła się niesamowicie wolno, co mnie zniechęcało i nudziło. Zwątpiłam nawet w trafność wyboru tej lektury. Tak było przez pierwsze 250 może 300 stron. Później, gdy w życiu bohaterki pojawiła się miłość, wreszcie coś się zaczęło dziać i akcja odrobinę przyspieszyła. Najgorsze były fragmenty, w których budowane napięcie było niszczone przez bardzo długie i niepotrzebne opisy i przemyślenia głównej bohaterki. To mnie drażniło, ale w końcu przeczytałam.

Mimo wspomnianych mankamentów książka jest ciekawa. Bardzo podoba mi się zastosowany przez autorkę sposób narracji. To było dla mnie coś nowego. Dodatkowym atutem są bogate i staranne portrety psychologiczne bohaterów. Nie każdy autor zadaje sobie tyle trudu. Historia przedstawiona przez Annę Ficner-Ogonowską jest bardzo realistyczna. Przecież każda z nas może być taką Julką, która zmaga się z problemami i trudną miłością. Nie sądziłam, że obyczajowy romans osadzony w polskich realiach może mi przypaść do gustu.

Myślę, że tę lekturę mogę polecić każdemu, kto nie zraża się długimi i niekoniecznymi opisami, które sprawiły, że książka ma ponad 700 stron zamiast 350 czy 400.

Dane książki:

Tytuł: Czas pokaże
Autor: Anna Ficner-Ogonowska
Wydawnictwo: Znak
Ilość stron: 715
Rok wydania: 2015
ISBN: 978-83-240-4082-7

Kultura Literatura
blog powieść recenzja literatura książki
gallery/write_comment

Powiązane artykuły

  • Kultura

    „Ulica Rajskich Dziewic” – Barbara Wood

    Książek o tematyce arabskiej jest dużo. Czasem sporym wyzwaniem jest wybranie tej najbardziej wartościowej. Osobiście lubię książki, które nie tylko są rozrywką, ale również uczą, pokazują świat jakiego nie znamy, pozwalają nam się zagłębić w czymś nowym, poszerzają nasze horyzonty. Taka właśnie okazała się „Ulica Rajskich Dziewic”. Skąpany w słońcu Egipt, akcja oparta na kanwie wydarzeń historycznych, a do tego wspaniała charakterystyka społeczeństwa i obyczajowości na przestrzeni lat… Czegóż więcej chcieć…?

  • Kultura

    „Minaret” – Leila Aboulela

    "Minaret" jest to pierwsza książka o tematyce arabskiej, jaką przeczytałam. Moją uwagę w księgarni przykuła okładka. Ciemnooka kobieta o zagadkowym spojrzeniu osłonięta czerwienią. Tajemnicza i zagadkowa. Do tego tytuł niemający nic wspólnego z obrazem, który widzimy. Od razu zaczęłam się zastanawiać o czym będzie ta historia. Czytałam tę książkę kilka lat temu, gdy zaczęłam się interesować kulturą islamu. Było to też związane z moją pracą zawodową. Intrygowały mnie kobiety w chustach, które widywałam na ulicach. Byłam ciekawa jakie są i dlaczego jedne muzułmanki noszą chusty a inne nie. Ta książka przyniosła odpowiedź.

  • Kultura

    „Wyjątkowy rok” – Thomas Montasser

    Czasem najbardziej niepozorne i krótki książki, okazują się być najbardziej zaskakujące. Tak też było z „Wyjątkowym rokiem” autorstwa Thomasa Montassera. Myślałam, że o pracy w księgarni wiem już prawie wszystko. Nic bardziej mylnego. Ta książka pokazała mi jak wielka jest różnica między „sieciówką”, a małą, urokliwą księgarnią, w której nie rządzą prawa marketingu, tylko miłość do literatury.

  • Kultura

    „Klejnot Medyny” – Sherry Jones

    „Posłuchaj opowieści o dawnych czasach i odległych krainach, o świecie przepełnionym zapachem szafranu i róż. Posłuchaj opowieści o koczownikach wędrujących po piaskach pustyni, mieszkających w namiotach utkanych z wielbłądziej sierści, o karawanach załadowanych perskimi dywanami i wonnym kadzidłem. Posłuchaj opowieści o kobietach, które noszą zwiewne szaty, czernią koholem oczy i malują henną na dłoniach misterne wzory, oraz o mężczyznach ceniących honor bardziej niż życie.” Takimi słowami rozpoczyna się historia małej Aiszy, która już w wieku 6 lat została obiecana prorokowi Mahometowi, a w wieku 9 lat została jego żoną. W VII wieku, świat nie był łaskawy dla kobiet. Uważano je za własność mężczyzn. Aisza od najmłodszych lat buntowała się wszelkim ograniczeniom i zakazom. Uważała, że potrafi dorównać mężczyznom. Podczas najazdów rwała się do walki.