Jakiś czas temu poznałam pewnego chłopaka. Musicie wiedzieć, że mam 22 lata, on 24, wiec nie jesteśmy już gimnazjalistami (a to w tej historii jest dość istotne).
Zawsze marzyłam o dużej rodzinie – bo i w takiej sama się wychowałam. Było nas w domu sześcioro i choć nie mieliśmy luksusów, zawsze trzymaliśmy się razem.
Być może powinno mi być wstyd się do tego przyznać, ale…kompletnie nie umiem gotować. Dokładnie wszystkie kobiety w naszej rodzinie to doskonałe kucharki, ja przypalam nawet jajka.
Widuję się z pewnym facetem od ośmiu miesięcy. Na początku spotykaliśmy się raz w tygodniu, później coraz częściej. Wydaje mi się, że się w nim zakochałam…
Zawsze chciałam pracować w jakimś fajnym miejscu, pełnym ciekawych ludzi, kreatywnych pomysłów. Dlatego wybrałam takie studia, żeby móc znaleźć pracę w agencji reklamowej i tam spełniać się zawodowo.
Jakiś miesiąc temu odezwał się do mnie na jednym z portali społecznościowych mój kolega z liceum. Zaczęliśmy rozmawiać i jakoś tak wyszło, ze zaproponował spotkanie.