Wielkie pragnienie, czyli codzienność w niepłodności

Niepłodność

Coraz więcej par ma problemy z zajściem w ciążę. Światowa Organizacja Zdrowia zaliczyła niepłodność do chorób cywilizacyjnych. Szacuje się, że problem niepłodności dotyka aż 15 do 20% par. Pomimo tak szerokiej skali zjawiska nie jest to temat o którym swobodnie rozmawia się z rodziną, znajomymi, a nawet przyjaciółmi. Raczej szukamy różnego rodzaju forum, portali gdzie możemy ukryć się pod nickiem i szukać wsparcia wśród osób podobnych do nas… Bo nawet najlepsza przyjaciółka czy siostra, która tego problemu nie doświadczyła nie jest w stanie zrozumieć comiesięcznego rozczarowania, wylanych łez i złości na cały świat. Mama, która powie: „Córciu jesteś jeszcze młoda, przyjdzie czas” chce dla nas jak najlepiej, próbuje pocieszyć jak tylko może. Ale i ona nie rozumie tego bólu i cierpienia, gdy wszystkie swoje dzieci urodziła ot tak, po prostu. Niejedna kobieta starająca się o dziecko doskonale zna też emocje, które towarzyszą przy każdym pytaniu ze strony wujków, cioć, babci czy dziadków na temat powiększenia rodziny. Najchętniej chciałoby się wykrzyczeć, by wszyscy dali nam po prostu święty spokój. Ale milczymy. Nie przyznajemy się. Nie chcemy by traktowano nas jak „innych”. Wolimy by myślano, że na razie jeszcze nie chcemy, że robimy karierę, że nam tak wygodnie bez dzieci. Wszystko, tylko nie to, że „coś jest z nami nie tak”.

Walka z niepłodnością to często walka w samotności

Niepłodność to podstępna choroba. Nie dość, że przeszkadza nam zajść w ciążę, ma na nas negatywny wpływ to często niszczy też relacje z bliskimi. Z czasem nawet spotkania z przyjaciółmi, którzy posiadają już dziecko czy oczekują go mogą stać się nieprzyjemne. Widok kobiety w zaawansowanej ciąży, z dużym brzuszkiem, rozmowy na temat szczęśliwego macierzyństwa koleżanki, historie znajomych o „wpadce” mogą wprowadzić kobietę starającą się w niezły dołek. I nieważne czy jest to szósty cykl starań, piętnasty czy dwudziesty ósmy ból rozczarowania zdołała poznać każda. Choć na pewno w innej sytuacji, znajduje się para walcząca o ciążę niespełna rok, a w innej ta która swojego marzenia nie może zrealizować od kilku lat.

Wspólne pragnienie – wspólne wsparcie

Decyzja o powiększeniu rodziny jest wspólna. Zatem oczekiwanie na dziecko to sprawa obojga partnerów, nie tylko kobiety. Kiedy nasze życie zaczyna krążyć jedynie wokół pragnienia dziecka, niepłodności i starań, czar wspaniałego związku często pryska. Niestety wydaje się, że częściej tą sytuację przeżywają kobiety. Na pewno wiele z nich ma tyle siły by codziennie walczyć, w razie upadku podnosić się na nowo. Jednak nie wszystkie. Są i takie, które po kilku czy kilkunastu miesiącach wpadają w depresję i nie potrafią myśleć o niczym innym. Fantastycznie, jeśli jesteś w sytuacji kiedy Twój mężczyzna wspiera Cię w każdej chwili i potraficie ze sobą rozmawiać na każdy temat, nawet ten trudny. Jednak bywa i tak, że czasem jemu też brakuje sił, nie wie jak pocieszyć, wesprzeć, jak pomóc, co powiedzieć… Stres i napięcie, seks wyznaczany płodnym śluzem i testami owulacyjnymi nie sprzyja harmonii w związku. Wraz z tym często pojawiają się pretensje, kłótnie i ciche dni…

Ważne, aby w tym wszystkim nie zapominać o życiu, o sobie i swoim mężczyźnie. By jeść wspólne posiłki, rozmawiać, spacerować, oglądać filmy, podróżować, mieć pasje. Spędzać wspólny czas nie skupiony jedynie na myślach o dziecku – to powinno dać choć odrobinę radości i energii, która jest nam tak bardzo w tym okresie potrzebna.

Na koniec - co należy szczególnie podkreślić - sprawa niepłodności nie dotyczy jedynie kobiet! Warto, aby badania wykonał też mężczyzna, bo niepłodność może dotyczyć zarówno jej, jak i jego. Niepłodność w związku nie jest równoznaczna ze słowem "kobieta", jak niestety stereotypowo nadal ten problem bywa postrzegany.